cmentarz technologiczny

"nasi tu byli"

Nie jest co prawda tak jak w przypadku komputerów, kiedy po zakupie nowego modelu w sklepie, przyjściu do domu i rozpakowaniu stacji z systemem Bill'a, okazuje się, że jest on już przestarzały ale ... dźwigi też mają swoją technologie i/lub wytrzymałość. 

Miejsce, które ostatnio odwiedziłem było jak zaczarowane. Perspektywa sama gięła się w obiektywie pod naporem ciężaru składowanych tam elementów. Napisy na poszczególnych częściach dźwigów oznajmiały, że zwiedziły one kawał świata a pewnie i nie jedno przeniosły. 

Pustej flaszki jak w "seksmisji" nie znalazłem ale micha z łyżką ... a jakże. :)

Spędziłem fascynującą godzinę na tym cmentarzysku dźwigów. Na szczęście Pana Heńka nie było w budce dozorcy. Pewnie jakaś pilna lub "piwna" potrzeba zmusiła go do opuszczenia stanowiska pracy i pozostawieniu całego dobytku stali, lin, rusztowań i wszelakiego rodzaju i wielkości kabin dźwigowych otworem ... dla mnie. 

Fascynujące miejsce. Budzi podziw skalą wielkości ... z bliska jak i mizerności miejsca pracy, które w normalnych warunkach jest na wysokości kilkunastu a może i więcej metrów nad ziemią.

... ale i tak na koniec ponad moimi wszystkimi rozmyśleniami na temat technologii, fizyki czy mechaniki działania "poległych" drapaczy chmur przyszła jedna dygresja. W takich miejscach może pracować tylko playboy z łychą i michą w dłoni.


... więc keep it simple and stupid,
Arkadiusz Kopciuch